Americain préparé is een beetje zoals spaghetti. Eens je een goede spaghetti hebt gevonden, vind je maar zelden een andere die je even lekker vindt. Hoewel spaghetti eigenlijk een vrij eenvoudig gerecht is, zijn geen twee bereidingen van die witte pastasliertjes en tomatensaus hetzelfde. Met preparé heb ik hetzelfde: die van mijn slager is de beste. Serieus.
Preparé is in feite niet meer dan gemalen biefstuk waar een speciale saus wordt aan toegevoegd. Ik denk dat het hier al mee begint. De ene slager haalt zijn producten bij leverancier x, en de andere bij leverancier y. En dan misschien ook de verhouding vlees ten opzichte van préparésaus. Het totaal mag niet te vast zijn, maar ook niet te lopend natuurlijk. Ik denk dat sommige slagers ook wel vlees van mindere kwaliteit gebruikt voor hun préparé, maar dat is volgens mij ook echt nefast voor de smaak. Maar volgens mij staat of valt alles toch wel bij de keuze van een groothandel voor de saus hoor. Dat is tenslotte iets dat de particulier niet kan kopen, en sjah, ik krijg de mijne toch nooit zoals die van bij de slager…
Mijn alternatief recept voor zelfgemaakte préparé is dan ook zonder die lekkere saus. Américain natuur met mayonaise onder, daarbij een fijngesnipperd uitje en wat kappertjes, flink wat peper en zout en om die scherpe smaak te benaderen wat Worcestersaus. Niet slecht, maar lang niet zo lekker als die van bij de slager. Ook de kleur en geur zijn anders. Maar goed, het is een mogelijkheid.
Om dus maar te zeggen dat de beste américain préparé bij mij in’t straat te krijgen is, want dat die mens de kunst begrijpt om goed vlees te gebruiken én dan nog eens de beste groothandel heeft gevonden om zijn saus bij de kopen. Voilà!
Laatste comments